Verwachting en verlangen

, ,

Het was in de eerste maanden van 2023 dat ik een mailtje ontving van de ‘Lausanne Movement’. Ik zou zijn genomineerd… Tsja, je krijgt tegenwoordig wel vaker mailtjes dat je je gelukkig zou mogen prijzen. Of het nu een gratis boodschappenpakket betreft, een bijzondere korting bij een online shop of een half jaar lang een extra zender voor je televisieabonnement. Meestal klopt er niets van of kan je er niets mee. Dit Lausanne-mailtje plaatste ik ook in die categorie. Natuurlijk, ik had tijdens mijn theologische studie in Apeldoorn (TUA) wel wat meegekregen van de Lausanne-bijeenkomsten, maar wat moet je dan denken van zo’n mailtje. Als het al klopte, hoe zou ik (nog geen 2 jaar predikant) daarin nou van betekenis kunnen zijn. Uiteindelijk leek het mij spam, dus ik heb de mail verwijderd.

Toch, niet zoveel later, ontving ik opnieuw een mailtje van de ‘Lausanne Movement’. Daarin merkte ik de naam op van iemand die ik kende. Een telefoontje bracht helderheid. Dit was toch wel serieus. Ook eenvoudige dorpsdominees werden gezocht voor een vierde Lausanne-congres. Van het een kwam het ander. Van genomineerd werd ik uiteindelijk ook geselecteerd. Eerst als virtueel-deelnemer (online), maar begin 2024 kreeg ik zelfs de kans onsite deel te nemen. Na wat wikken en wegen (vanwege de impact en kosten), maar vooral ook bidden om duidelijkheid over deze mogelijkheid, heb ik die kans gegrepen. Ik heb het mogen ervaren als een roeping of taak die de Heer op mijn pad gebracht heeft.

Allerlei voorbereidingen zijn inmiddels achter de rug. Deels persoonlijk, deels ook gezamenlijk met andere deelnemers uit Nederland. En het is bijna zover… D.V. donderdagavond 19 september, overmorgen, zit ik in het vliegtuig naar Seoul. Om deel te nemen aan ‘Lausanne IV’. Met ca. 5.000 christenen vanuit de hele wereld. (Al zijn er ook genoeg die allerlei belemmeringen tegenkomen en dat vraagt gebed van iedereen. Er is immers iemand die er belang bij heeft, dat dit congres verstoord wordt…)

Persoonlijk vind ik het best spannend. De hele onderneming, je gaat toch naar een land waar je je niet zomaar weet te redden. Neem de taal… Aan de andere kant heb ik er ook enorm veel zin in. Zou het niet enorm bemoedigend zijn om met zoveel broeders en zusters uit de hele wereld bijeen te zijn. Om daar met elkaar Gods aangezicht te zoeken in het gebed. Om Zijn Naam groot te maken. Om ons daar met elkaar te buigen over Gods Woord en zo ook te buigen onder Gods Woord. Om met elkaar te mogen spreken over de uitdagingen die deze tijd kent als het gaat ook de verspreiding van het Evangelie. Om elkaar daarin tot een hand en een voet te mogen zijn. We vormen met elkaar immers één lichaam (1 Kor. 12), maar beseffen, aanvaarden en ervaren we dat ook?

Het is mijn diepste verlangen en gebed, dat de Heer van de Kerk (Zíjn kerk) mij daar tot zegen wil laten zijn en mij daar tegelijkertijd wil zegenen om in de toekomst weer voor anderen tot zegen te kunnen zijn. Het is prachtig als de kerk wereldwijd (doet u, doe jij mee?) zo ook ‘Lausanne IV’ met gebed zou willen ondersteunen. Tot Zijn eer. Tot verheerlijking van Zijn Naam. Tot opbouw van Zijn kerk. Tot uitbreiding van Zijn Koninkrijk.