GAP 12: Sexuality and gender

Discussies over seksualiteit en gender veranderen de publieke mening over de vraag: ‘wat betekent het  om mens te zijn?’ Deze discussies brengen onrust en verwijdering binnen de globale kerk, wat ervoor zorgt dat veel mensen het christelijke geloof achter zich laten. De standpunten van de lhbt-beweging versterken disfunctionele stereotypen van wat man- of vrouwzijn inhoudt, en het zet mensen met traditionele overtuigingen onder druk. 

Want hoewel de discussie over gender een aantal uitdagingen met zich meebrengt, geeft het ook kansen: we kunnen een nieuwe diepere betekenis geven aan wat het betekent om ons hele leven aan Christus toe te wijden, inclusief onze lichamen en relaties. Het onderwerp heeft raakvlakken met secularisatie, het verlangen naar identiteit en ook de behoefte aan gemeenschap. Hoe kunnen we dit beantwoorden, zonder een compromis te maken met de seksuele ethiek van de Bijbel? Hoe kunnen we getuige van Christus zijn, in genade én waarheid? En hoe kunnen we als kerken en organisaties samenwerken om anderen te bereiken, jonge gelovigen te discipelen en hen zo helpen om Christus te volgen met heel ons wezen?

Ontmoeting – Jetteke

Ik kwam hem tegen op straat en raakte in gesprek. ‘Ik wil zo graag een heilig leven leiden en geloof dat het huwelijk alleen voor man en vrouw is. Daarom wil ik geen relatie met een man, hoewel ik het wel zo voel. Maar ik kan ook niet helemaal alleen zijn. In de kerk slaat niemand een arm om me heen en laat me toe om het leven met hen te leven. Ik ben zo alleen, soms denk ik dan toch maar naar de de lhbt-beweging.’ Midden op straat huilde hij in mijn armen. Die ontmoeting kan ik niet vergeten en het was niet de enige ontmoeting door de jaren heen.

Hoe gaan we als kerk om met mensen die worstelen, eigenlijk op wat voor manier dan ook? Zijn we een thuis voor mensen, als hun gebeden niet beantwoord lijken te worden, als ze anders willen zijn dan de wereld om hen heen aangeeft dat ze zouden mogen, nee, moeten zijn? Willen we het leven echt leven met mensen, met elkaar, als lichaam van Christus en hoe doen we dat dan? Ook als het gaat om omgaan met seksualiteit en gender. Eigenlijk dieper nog. Geloven we dat Jezus Christus meer te zeggen heeft over deze issues dan we geloven, dat herstel van identiteit – in het hele brede scala van gebrokenheid – echt bij Hem begint? En hoe ziet dat er dan uit?

Daar hoop ik over te kunnen praten in de Gap sessies, met mensen van wereldwijd.

Richting – Thirza

‘Wanneer ik het hierover heb, voelt het altijd alsof mijn twee hersenhelften met elkaar in gevecht zijn.’ Dat is hoe een vriendin laatst beeldend verwoordde hoe ze een gesprek over het omgaan met gender en lhbt kan ervaren. En ik herken het maar al te goed. 

Aan de ene kant wil ik geen compromis sluiten als het gaat om wat ik in de Bijbel lees over geslachtelijkheid, seksualiteit, aantrekkingskracht en identiteit. En geloof ik dat God mensen kan herstellen wanneer er angst, pijn en gebrokenheid zijn. Aan de andere kant ben ik in een constante zoektocht naar hoe ik die radicaliteit pastoraal en liefdevol praktisch kan maken voor de persoon die tegenover me zit. Hoe doe je beide recht? Hoe kan ik een ander helpen om meer op Jezus te gaan lijken, zonder hem/haar af te schrikken of weg te jagen? En hoe kunnen we een lichtend licht zijn op dit hele kwetsbare stukje in de samenleving, waarin zoveel mensen ontzettend veel pijn en verdriet ervaren? Is er een weg waarin open armen van de één samen kunnen gaan met de diepe transformatie van de ander? 

Een antwoord is er denk ik niet op al deze vragen, hoogstens een reactie. Want we kunnen wél visie vormen, als globale kerk samenwerken, luisteren, iedereen liefdevol verwelkomen, stoppen met oordelen en daarmee heel voorzichtig stappen maken in een goede richting. 

Extra bronnen

Uitleg gap: https://congress.lausanne.org/the-25-collaborate-session-gaps/ 

Raport Sexuality & Gender in ‘The Great Commission’ https://lausanne.org/report/human/sexuality-and-gender 

Andere artikelen na aanleiding van vorig congres: